بررسی فراوانی و تنوع زیستی پلانکتونی تالاب شادگان به منظور تعیین وضعیت تروفیکی

در این تحقیق فراوانی و ترکیب پلانکتونی تالاب شادگان در 5 ایستگاه در سال 87-1386 مطالعه شد و شناسایی جنس ها و ترکیب آنها بصورت کیفی و فراوانی (اندازه گیری میزان کلروفیل برای فیتوپلانکتونها) ازجنبه کمی، بررسی گردید. مجموعا 42 جنس فیتوپلانکتونی در 4 رده باسیلاریوفیسه (دیاتومه)، سیانوفیسه، کلروفیسه و دینوفیسه به ترتیب با در صد فراوانی 4/69 ، 22/22 ،15/10و 16/5 حضور داشته که غالب ترین آنها دیاتومه ها و فراوانترین جنس از دیاتومه ها جنس های cyclotella و nitzschia بوده اند. در این مطالعه 24 جنس زئوپلانکتونی در 4 گروه روتیفرآ، کوپه پودآ ، پروتوزوآ و کلادوسرآ به ترتیب با درصد فراوانی 47/80 ، 30/17، 2 و 23/0 در صد حضور داشته و روتیفرها غالب ترین گروه بوده اند. فیتو پلانکتونها دارای دو پیک فراوانی به ترتیب در تابستان و سپس با مقدار کمتر در اوایل پاییز بوده اند. بیشترین تنوع زیستی در ایستگاههای رگبه و عطیش مشاهده شده است. میانگین سالانه تولید اولیه gc/m2/d 1/67 به ترتیب با حداکثر و حداقل 67/4 و 50/0 بوده است. عدم حضور گونه هایی که شاخص دریاچه های یوتروف بوده همچون جنس های peridinium و ceratium، همچنین عدم مشاهده شکوفایی سیانوفیسه ها، وجود شرایط یوتروفی را نفی می کند. ازجمله شواهد دیگر عدم وجود یوتروفی، حضور ماکروفیت ها، کدورت پایین آب وبالا بودن تنوع پلانکتونی است که همگی شاخصی از کیفیت نسبتا طبیعی تالاب می باشند. ورود پساب های کشاورزی به تالاب می تواند در وهله اول با افزایش مواد مغذی سبب افزایش تولید اولیه گردد و طبق فرضیه های وقوع آشوب و استرس های محیطی، عوامل استرس زا، ابتدا سبب افزایش تنوع گونه ای می گردند و درصورت ادامه و افزایش فشار استرس، وضعیت تنوع کاهش می یابد.